Belki de hayatın böyle olması gerekiyordu. Bir çok giden ve gelenlerin senfonisi dinlemekten sıkılmamak, yaşamak baştan aşağı...
Kimlere inanmadık ki, deli gibi sevmedik mi? Ve tekrardan dedik bir çok kez, yanılmıştık ara ara ama her gelene yetecek bu kalp ve bir elvedayı asla esirgememeli, biz böyle öğrendik...
Sözler vardı düğüm düğüm ve basit bir kelam, başkalarına kendimizi anlatmadık da tanıdılar az çok... Nede güzel sevdik sevgileri, sevgilileri lakin kalp yorgun artık arsız ve kırıldı kırılacak kadar da narin... Ama sevdalardan vazgeçmiyor, biraz da sapık ruhlu... Bir gün çekip gidecek olan bedene fazlasıyla ağır olan bu yürek çırpınırken kafesinde, her soluk bir aşktı bazen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder